zimno i biało
znów stało się zimno i biało
a ja milczę uparcie w tej bieli
ciągle mi ciebie mało tak mało
nawet pisanie mnie nie weseli
słowa namiętne bezsennie toną
w pomiętym niewiarą papierze
sen zaś przynosi tą wymarzoną
późnij się budzę i znów nie wierzę
autor
imiriana
Dodano: 2007-01-28 20:59:54
Ten wiersz przeczytano 403 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.