ZIMOWA BAŚŃ

Kiedy nocka już nastała całkiem mroczna,
I za oknem szare liście kłócą się.
Kładę sennie do poduszki myśli różne,
By złączyły nocne życie z szarym dniem.

Tak zamykam błękit nieba smutnych oczu,
Gdzie w prześwicie odbić zimy bieli sznur.
Upleść pragnie dla mej duszy piękną bajkę,
Która płynąć będzie pasmem srebrnych gór.

I uniesie się na skrzydłach wyobraźni,
Z lotu ptaka spojrzę w przełęcz gdzie śpi lód.
Szron zaiskrzy, a ja zasnę jak w tej baśni...
I poczuję spokój duszy, wieczny chłód.

autor

BEA

Dodano: 2006-09-01 09:53:38

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie