Zimowa refleksja
wiatr
śniegową zawieją brzeg lasu obielił
w białe czapy przyodział świerkowe
korony
przystanął górski potok
jakby zadziwiony
kryształowym witrażem niedawnej kipieli
srebrnolica kurzawa
tchnieniem wiatru gnana
niczym sprawna rzeźbiarka dziewiczej
natury
w widmowym blasku szczytów
płonących purpurą
wyrzeźbiła na graniach
śniegowe falbany
ileż krain ojczystych
zadziwia i wzrusza
ile miejsc polskiej ziemi
wzmaga serca bicie
lecz
wśród skalnych załomów legła moja dusza
by ze szczytów odlecieć
gdy
przyjdzie kres życia
w nieskończoność wszechświata
w bezgraniczne głusze
gdzie wśród gwiazd
zapisana
ludzi tajemnica
Komentarze (49)
Mam nadzieję, że się nie pogniewasz, gdy do tego
Twojego pięknego opisu dodam swój limeryk.
dumał o życiu taternik z Wólki
jeden pod górę ma drugi z górki
jemu milsze jest wspinanie
gdy na czubku Mnicha stanie
to stamtąd słyszy anielskie chórki
Pozdrawiam.
no i siedzę sobie wizualnie na szczycie góry ,
mogłabym tak umrzeć. Piękny obraz. Pozdrwaiam
Przepiękna romantyczna poezja!
Zachwycasz słowem, metaforą- tworząc wyjątkowy
nastrój... niezapomniany poetycki obraz ośnieżonych
gór, połączony z refleksją o człowieku.
Przyroda wzbudza w nas wyjątkowe pasma uczuć, ale w
jej centrum zawsze jest człowiek... odbiorca tego
piękna.
Inspirująca poezja!
Urzeka pięknem.
Serdeczności przesyłam
Góry jednoznacznie kojarzą mi się ze szczęściem, tam
zapominam o całym bożym świecie.
Pięknie wyrażona, niełatwa miłość do nich, pozdrawiam
:)
Piękny opis plus poruszająca refleksja. Poezja z
czystej formie. M.
bardzo malowniczy wiersz :)
Podziwiam piękny obraz gór piórem malowany...miłego
dnia.
Plastycznie i z wielką miłością do gór. Miłego
poniedziałku Tadeuszu:)
Każdy wers to umiłowanie gór, ich atmosfery i pięknych
widokow. Czytałam z zachwutem . Ślęmoc serdecnści i
pogody ducha:)
Pięknie, miłość to nie tylko ludzie. Ładnie ją
pokazałeś.
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia
Witam,
jak zwykle Twoje opisy budzą podziw...
Nostalgia w nich zawarta mnie jeszcze bardziej no i
"ileż krain ojczystych
zadziwia i wzrusza
ile miejsc polskiej ziemi
wzmaga serca bicie"
dokładam do mojej kolekcji; miłości do stron
ojczystych, piękna krajobrazów i cudów natury./+/
Pozdrawiam.
Piękny wiersz. Bardzo mi się podoba jego druga część!
Piękna zima u Ciebie... A u mnie wciąż jeszcze zgniła
jesień.
Poezja...
Pozdrawiam serdecznie, Tadeuszu :)
Ależ pięknie. Widziałam takie witraże rzeźbione
podmuchem mrozu i te śniegowe falbany.