Zimowa refleksja

wiatr
śniegową zawieją brzeg lasu obielił
w białe czapy przyodział świerkowe korony
przystanął górski potok
jakby zadziwiony
kryształowym witrażem niedawnej kipieli

srebrnolica kurzawa
tchnieniem wiatru gnana
niczym sprawna rzeźbiarka dziewiczej natury
w widmowym blasku szczytów
płonących purpurą
wyrzeźbiła na graniach
śniegowe falbany

ileż krain ojczystych
zadziwia i wzrusza
ile miejsc polskiej ziemi
wzmaga serca bicie
lecz
wśród skalnych załomów legła moja dusza
by ze szczytów odlecieć
gdy
przyjdzie kres życia
w nieskończoność wszechświata
w bezgraniczne głusze
gdzie wśród gwiazd
zapisana
ludzi tajemnica

autor

montibus

Napisany: 2023-11-20 Dodano: 2023-11-20 10:05:15

Ten wiersz przeczytano 1570 razy

Oddanych głosów: 57

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie