Zjawiskowy banał

Niby banalnie, a tak zjawiskowo,
biały majestat i zmysłowa głusza.
Puch się rozściela swoistą monodią,
błogością wzrusza.
-
Lekkie śnieżynki ażurem splatają
puchnące czapy na kruchych gałęziach.
Jesień już zgasła, kres wszystkim gwarom,
marazm go wessał.
-
Ciszą się niesie, srebrzystość oślepia,
przykryte wszystko białym kamuflażem.
Tylko przywiędłość w jesiennych sepiach
pod puchem płacze.
-
Tak czysto wokół, sterylność porusza,
śniegowa cisza wszechogarniająca
lęk szczelnie tuli w zimowych celsjuszach,
niemocą trąca.

autor

ElaK

Napisany: 2022-12-12 Dodano: 2022-12-12 08:30:36

Ten wiersz przeczytano 973 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie