Złote marzenia
osamotniona jesień
po parku
krokiem tanecznym
na wietrze płynie
złotymi marzeniami
porywa zmysły
kroplami
w barwach
jesiennych
obracać się
w chłodzie nocy
powstając
w piosence
dopóki
mgła
nie owinie
pozbawione liści gałęzie
autor
elka
Dodano: 2016-10-19 12:38:37
Ten wiersz przeczytano 1119 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
oo tak ja też liczę na Babie lato.... uściski Elu
Zdecydowanie wolę tę złotą niż smutną, zimną i
przemoczoną. Pozdrawiam.
Ładnie Elu
Pozdrawiam:-) :-)
ech ta jesień złotymi marzeniami
porywająca zmysły
Ładnie, z rozmarzeniem i jesienną melancholią :)
Jesień miało być piszę z telefonu i czasami
automatycznie wyrazy wskakują
Samotna jak ta wiosna po parku się błąkam,z marzeniami
chodzę liście do wazonu zbieram
Pozdrawiam
Ta jesień nie jest tak bardzo osamotniona. Bejowicze
mnóstwo wierszy o niej napisali i jeszcze napiszą.
Pięknie.
Lubię to złoto i ciepło w wersach i w naturze.
Uściski.
Miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam :)
marzenia przemarznięte
rannym wiatrem
złocieją zagubione
kołysząc się na wietrze...
Pozdrawiam :-)
Marzenia przeplatane z jesienią jak warkocz.
Uroczo, ciepło i poetycznie.
Miłego dnia Elko:}