Złudzenia

Z wiatrem szybuje po przestworzach
W poszukiwaniu rzeczy banalnych – marzeń
Oszukuje cudze Ja w mojej skórze, aby skraść iskrę nadziei z rydwanu nienawiści
Nigdy nie wzniosłabym się na wyżyny gdyby nie lekkie skrzydła – anielski dar
Mijam puste pola, które płaczą za chłopem – panem
Widzę brudne ulice – czy warto pisać o tej szarości?
Warszawa się dymi – palą moralność urzędu
Poza granicami kraju, na dalekim wschodzie
Relacji udzielić nie mogę, bo tracę widoczność – czerwona mgła
Przebijam się siłą przez te obłoki, niepewnością o los moich przyszłych dzieci
Wszystko już zajęte jest wojną, podłością, terrorem – szatańskim echem
Wracam na ziemie bez skrzydeł – znudzona i zmęczona.....
Wstydzę się za to, że miałam złudzenia przyszyte białymi nićmi do mego serca.

autor

Regina

Dodano: 2004-11-21 15:25:06

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie