Znad Urwiska

Dla E.

Na imię masz Elżbieta,
nienawidzisz swojego imienia,

nie słowa, którymi kłamiesz,
lecz to jak mówisz,
choć pamiętam, jak poprawisz włosy w lustrze,
uśmiechasz się, czując, że wszystko naprawisz,

mały urodził się pod koniec lata,
poczułaś wtedy, że nie chcesz trzeźwieć,
choć tylko ty o tym wiedziałaś,

na imię masz Elżbieta,
nienawidzisz swojego imienia,
przyjechałaś do małego miasta,
zawsze bałaś się, że ludzie będą Cię oceniać,

twój mąż nie widzi twojego piękna,
on jest wciąż chłopcem i zbyt mocno kocha swoje narzędzia,
stajesz się jak twoja matka,
a, czułaś, że nigdy nie była po twojej stronie,
tylko syn Cię nie ocenia,
wie, że nie dasz czegoś, czego nie masz,

na imię masz Elżbieta,
nienawidzisz swojego imienia,
teraz ty żyjesz, by oceniać,
krzyczałaś do córki, choć tego nie pamiętasz,

kiedy zrobiło się tak późno?
teraz to dzieci będą mnie prowadzić za rękę do łózka,
o tej godzinie powinnam już dawno spać,

o mamo nienawidzisz swojego imienia!
zawsze płakałaś na pogrzebach,
przyjechałaś do małego miasta,
na imie masz Elżbieta.

The Lumineers.

autor

Hussar

Napisany: 2023-06-23 Dodano: 2023-06-23 23:04:39

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie