Feniks

Dla P.

Dzień, jak papieros,
mleczne niebo kończące się przy ustach,
wieczór, myśli w popielniczce,
popiół duszy,
inspiracje w moich dłoniach,
jak krzemienie tworzą iskry,
umarłem, czy się wypaliłem?
snuję bezradne zadymione oczy,
po rękawach swetra,
tatuażach zgliszczy,
serce zajmij się tym ogniem!
bo naleci zimna, szybko!
wyszedłem, tylko, by pooddychać,
usłyszeć trzask ognia w ciszy,
by dorzucić ból i powstać,
jak feniks,
z miłości do płomieni i ran tak mi bliskich.

Przyjaciółka Jesień.

autor

Hussar

Napisany: 2022-09-26 Dodano: 2022-09-26 10:14:38

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie