znaki

Dla wszystkich, którzy zostali sami. Żeby znów potrafili być.

Otworzyłam oczy na ranem,
Z niebezpiecznym w głowie pożarem.
Parawan powiek i mokra poduszka,
Od łez ze snów, odsączonych do łóżka.

Patrzę się w sufit i liczę obrazy.
Modląc się w duchu, że mam stróża na straży.
Nie mam już siły, ćma umiera z gorąca.
To ja i nie wiem jak mam żyć, tak od końca.

Spojrzałeś na mnie i dałeś znak,
Żeby podzielić nasze drogi ot, tak.
Brązowe oczy i wizja nieśmiała,
Że pójdę z Tobą a nie będę tak stała.

Pod koniec wiosny, każdy dał coś od siebie.
Milcząca wojna dała obu cierpienie.
I przyszło serce z dosyć prostym przekazem,
Że to już koniec, nie idziemy już razem.

autor

inkgirlxx

Napisany: 2010-03-02 Dodano: 2010-03-05 15:52:55

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie