znikające wiersze

Ciekawie o samotności - podoba mi się takie ujęcie.
"czekając na ranek widzę
jak deszcz płacze wierszem
który zniknie
zanim go przeczytasz"
Czasem śnią mi się prawdziwe wiersze i znikają, nie
dając się uchwycić w słowa po przebudzeniu.
Pozdrawiam serdecznie.

Ładnie.

Twój wiersz i moje osobiste zdanie.

Podoba mi się. Msz to nie deszcz płacze wierszem,
tylko niebo albo chmura. Ale to jest Twój wiersz. :)

Deszcz płacze wierszem... piękne wersy choć z nutką
smutku
miłego dnia:)

nie tylko u Ciebie znikają, podobnie miałam wiele razy
i choć nikt w to nie wierzy, to ja wiem, że istnieje
jakaś zraza gorsza od covida, że jak się przybłąka
jakiś kradziej, to po wierszu ni słychu ni widu.

Śliczna melancholia:)

A ja zostawiam tutaj moje wierszydła,
póki co, a wiersz mi się podoba.
Dobrego lata życzę i pozdrawiam.

Pomysłowo, ostatnia strofa bardzo dobra. Pozdrawiam
serdecznie :)

noc zakryje plamy na swetrze
swoją ciemnością

Wyjatkowo pieknie oddany klimat.

Pozdrawiam serdecznie z duzym podobaniem :)

... bardzo dobra trzecia strofa. Bardzo ujmujący
utworek... :)

Śliczny wiersz Sisy.
Dobrze znam, taki sweter.;)

Pozdrawiam serdecznie.:)

Bardzo Wam dziękuję za czytanie i obecność pod
wierszem :)

Pozdrawiam serdecznie, miłego wieczoru :)

Magiczny, piękny wiersz! :-)

Pozdrawiam ciepło :-)