Zniknę

Ładnie, choć smutno...

Wzięłam parasol bo był deszcz. Kornatko piszesz
przepiękne wiersze, wszystkie co do jednego, te które
tu są i te które tylko nieliczni zdążyli przeczytać.
Pozdrawiam serdecznie:))

Witaj pozdrawiam serdecznie

Basieńko!! czemu tyle smutku w Twoim wierszu?
pozdrawiam cieplutko:)

wzruszył mnie ...delikatnie i smutno o
pożegnaniu...suknia z szarej mgły, serce przebite
promieniem słońca mimo nostalgicznego nastroju bardzo
malownicze

Chcialam tylko zobaczyc Cie dzis kochanie.
Pozdrawiam serdecznie+++

Wiesz co jest największą tragedią tego świata? Ludzie,
którzy nigdy nie odkryli, co naprawdę chcą robić i do
czego mają zdolności. Synowie, którzy zostają
kowalami, bo ich ojcowie byli kowalami. Ludzie, którzy
mogliby fantastycznie grać na flecie, ale starzeją się
i umierają, nie widząc żadnego instrumentu muzycznego,
więc zostają oraczami. Ludzie obdarzeni talentem,
którego nigdy nie poznają. A może nawet nie rodzą się
w czasie, w którym mogliby go odkryć.

Pozdrawiam Cię Kornatko! serdeczności zostawiam!!
miłego wieczoru życzę :))

Może nie jest świetnie, ale od siebie się nie
ucieknie.

Witaj KORNATKO ZOSTAŃ NIE ODCHODZ, POZDRAWIAM

...wiersz piękny ale wiem że nie można się tak
poddawać trzeba walczyć o swoje szczęście zanim
jeszcze wrzesień...

Piękny wiersz, jak ja go przegapiłam, nie wiem! a
zaglądam do Ciebie przy każdym logowaniu. Pozdrawiam
serdecznie ( eh, do okulisty mi koniecznie się
wybrać:)

Proszę Cię droga Kornatko wybacz mi, wstyd mi, że się
tak przejęzyczyłam, widzisz jaki ze mnie roztargniony
człowiek... kochana jesteś i pełna dobroci i cieszę
się, że jesteś, Z serca pozdrawiam i wiele dobrego :)

oj smutno...nieraz tak rozmyślamy...

Witaj - bardzo smutnie u Ciebie, ale wiersz czytelny i
bardzo ciekawy...powodzenia