Znów radość
Pozostał śpiew
samotnych drzew
i wiatru ciche tchnienie
z nastaniem dnia
wyschnie już łza
odejdzie w zapomnienie
Nadejdzie dzień
odejdzie w cień
ten smutek wraz ze łzami
każdemu z nas
zmienia się czas
znów radość jest przed nami
autor
joanna 53
Dodano: 2020-10-07 14:20:08
Ten wiersz przeczytano 612 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Wierszyk gładki ale jakby o niczym. Radość sama z
siebie. Może to radość o poranku? Ale ta już była. Nie
przekonuje mnie do końca ale masz plusa za gładkość
formy:)
Piękny, melodyjny wiersz i bardzo optymistyczny.
Czas wszystko zmienia i odmienia. Zawsze po burzy
wstaje słońce.
Pozdrawiam serdecznie Joasiu.
I niechaj radość nadal trwa
żegna do snu
budzi co dnia...
Radość to coś, co wychodzi ze środka, a rzadziej
przychodzi z zewnątrz
Pozdrawiam :)
Bardzo lubię taki zapis wiersza. Pozdrawiam
O mój Boże, jakże potrzebny jest nam wszystkim taki
optymizm. Serdeczności jesienne :)
czyta się melodyjnie i przyjemnie
pięknieje świat, gdy radość jest w nas :)
miłego wieczoru :)
Bardzo optymistyczny wiersz i super!
Pozdrawiam serdecznie :)
Sinusoida życia - pięknie, lirycznie i mądrze.
Życie, raz wesoło, to znów smutno...
Pozdrawiam
Życie takie mamy, że radość ze smutkiem przeplatamy.
Pozdrawiam cieplutko:)
Ładny ten wiersz... jak ptasi trel i sen na ziemi z
gwiazdami ...
Więc na cóż jest
Przesadny gest
I teatralna poza,
Gdy nie wiesz, nie,
Co martwi Cię?
(Łaskawa jest skleroza.)
ładnie, optymistycznie- lubę ten układ rymów.
Życie składa się z radości i ze smutków, z dobrych i
ze złych chwil. Dzięki temu życie nie jest monotonne.
Z przyjemnością przeczytałem.
Pozdrawiam :)