Żołnierska dola

Wam wszystkim...

Słychać równy krok żołnierzy.
Świst kul- sekundy odmierza.
Idą dzielnie, pierś mają wypięta,
nie straszna im jest pobliska śmierć.
Niektórzy padają,
inni nie patrzą, idą dalej za krew biorąc krew.
Nie pozwalają na zniewagę,
błyszczy w jesiennym słońcu karabin.
I idą tak na zgubę,
by honor swój obronić,
by zapewnić dzieciom- pewny grunt, upity niewinną, polską krwią.
Nie myślą co będzie jutro,
nie martwią się o dziś.
hasło: Bóg- Honor- Ojczyzna cicho w głowie im podpowiada " Mścij, niech wstanie wolny ranek".
I robią to co serce mówi,
i bronią swoich ideałów.
Nie straszne bóle, nie straszna śmierć,
straszy tylko wizja przegrana.
Mało obchodzi ich słowo bohater za to "Polska" ma największy dla nich sens.

... bo tyle zrobiliście...

autor

mloda_muza

Napisany: 2007-02-07 Dodano: 2007-02-07 21:25:55

Ten wiersz przeczytano 684 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie