ZWIĘDŁA
https://www.youtube.com/watch?v=YJivRyAIakE
Pastelowe niebo
pociemniało
brwi zmarszczyło
zamruczało
zaszeleścił
podmuch słów
wietrznej mowy
mrocznych snów
krople
uderzają w dno
splecionych myśli
kamienny krąg
rozkwitasz
tęczową barwą
moje kolory
wchłania bagno
autor
Szarość dnia
Dodano: 2018-01-23 21:23:32
Ten wiersz przeczytano 944 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Piękna melancholia :)
Pozdrawiam serdecznie :)
czy warto się poddawać ...
ładnie rytmiczne z nutką melancholii:-)
pozdrawiam:-)
Pomimo ze klimat masz melancholijny to czytajac w
sercu cos spiewalo;)
Pozdrawiam
Z przeciwwagą piękny wiersz...pozdrawiam ciepło
Ładna melancholia :)
Ładny wiersz...
Miłego dnia:)
Ciekawie.
Pozdrawiam :)
Ładna melancholia.
Pozdrawiam:)
oryginalny temat oryginalnie podany
Interesujący, życiowy wiersz, pozdrawiam :)
mimo że uległa słów czarowi
zwiędła pośród słowa mrowi
co niosły smutki łzą słoną
podlewane wydały jeno kwaśne grono
Dołączę do komentarza jastrz
Pozdrawiam
Wyrwij z serca to uczucie
A zobaczysz to z zachwytem:
Wiele jest przed Tobą uciech,
Lecz nie z takim pasożytem.
Śmiało idź przed siebie drogą.
Tylu w krąg chłopaków skorych
- Znajdziesz wśród nich sobie kogoś,
Przy kim wrócą Ci kolory.
Smutno dziś, ale i tak z podobaniem!
:)
Pozdrawiam!
Ukłony!