Żyć w bólu

To już się któryś raz zdarzyło
Więc nie spodziewa się poprawy
Bo gdy ktoś miłość bierze siłą
Ślad musi pozostawić krwawy

I wtedy obiad jest za słony
A porcja mięsa nazbyt mała
Może być pewna że ją złoi
Mężulek znów się w pestkę zalał

Gdyby nie dzieci które kocha
Pognałaby go gdzie pieprz rośnie
Jednak po nocach tylko szlocha
I to niestety jest żałosne

Cierpieniom jej nie będzie końca
Bez pozwu który musi złożyć
Bo choć to ledwie promyk słońca
Na szczęście ma dla kogo żyć

autor

owiga

Napisany: 2024-02-25 Dodano: 2024-02-25 20:53:42

Ten wiersz przeczytano 218 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie