Życie alkoholika

Ileż prawdy i goryczy ma w sobie ten wiersz, pomyśleć
ilu takich szklanych ludzi jest wśród nas. Wiersz
dobry i bardzo smutny.

To smutny wiersz, ale jakże prawdziwy.

Na nieszczeście dla wszystkich , ta śmierć wcale
szybko nie przychodzi. Szkoda, że zastosowałaś taką
wersyfikację i dystychy, to nadaje lekkość, a przecież
temat jest ciężki jak cholera.

Podoba mi się wiersz, oj podoba. Ładnie napisany.
Smutny ale niestety prawdziwy. Super ! :)

mimo iż nie mam współczucia dla alkoholików może dla
tego ze znam temat z autopsji to podoba mi się Twój
wiersz

w oczach alkoholika wszyscy są winni, źli, tylko nie
on

każdy alkoholik szuka winnego gdy sam bez winy zatapia
swoje nieszczęście i sam sobie nie chce pomóc ,
dopiero gdy sięgnie dna zenitu wzywa niepotrzebnie
erkę by zacząć od nowa ...te pęknięte szkło to cała
prawda ...oceniam na plus b.dobry wiersz ...:)

Byle pełne szkło, tak niestety wygląda dzień powszedni
alkoholika. Tylko o zranionych bliskich jakoś się nie
pamięta. Prawdziwy wiersz, gratuluję.

Dobrze wiersz napisany - przykre życie, ale nic nie
dzieje się bez przyczyny - dlaczego zostaje się
alkoholikiem ? od kiedy wiadomo czy to już ? czy
znajduje pomocną dłoń ? trudny temat i trudne
odpowiedzi na wiele pytań - dlatego potrafię współczuć
- wiersz na plus - pozdrawiam