Życie jak krótka ballada

Bratu

I czekała na ciebie przyroda.
Nocą pączkowały gwiazdy.
Słońce promieniało zza wschodu,
śniegi topił cud.

I urodziłeś się.
Poznałeś ulewy,
ból wyrywanych zębów,
fruwające cytaty,
butelkowy zawrót głowy od życzeń
z okazji spadających na łeb, na szyję
wyczytanych gwiazd.

Za rogiem czekała miłość,
tuż obok - miejsce na cmentarzu.
Tego jeszcze nie wiedziałeś.
Fascynowało życie,
- jak alpinistę szczyty.

Spod ziemi wyrosła kobieta,
zakwitła na wskroś.
Ty dla niej na zawsze…
otwarłeś ramiona.

Od pocałunku
- drogi przybrały inny zwrot.
Potem to już rana za raną,
setki drobnych kolców,
osobliwy kwiat
i nóż.

W wiecznej miłości
rozum nie wraca
- nawet, gdy mokniesz
na deszczu.

W grozie bez świadków
stąd do wieczności
tylko jeden krok.

Od łez
rzeki przybrały
- płyniemy do ciebie.

Od wtedy,
od piętnastu lat

i teraz też.

Amen.

autor

marcepani

Napisany: 2017-03-05 Dodano: 2017-03-05 14:19:11

Ten wiersz przeczytano 1005 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie