Życie pełne smutku
Każdy smutny dzień
Przeżyć jak poprzedni
I w morzu łez zatopić się
W cieniu nie widać łez
Które spływają powoli
Jakby ich wcale nie było
Na każdym kroku żal
Przeszłość przytłacza
Nie daje żyć
W pogardzie i obłudzie
Obraca się człowiek
Ciężko mu uwolnić się
Zamazana przyszłość
Nic nie jest pewne
Co będzie dalej
21.05.08 P.H.
Komentarze (3)
Na każdym kroku żal,przeszłość przytłacza.......skąd
to znam?!...rozumiem Cię doskonale....podobno po
smutkach przychodzą radości....pozdrawiam
Sam fakt refleksji nad życiem i patrzenia w przyszłość
dobrze wróży. Gdyby wszystko było proste i oczywiste
jaka by była radość z życia?
można płakac i bez łez gdyż może płakac dusza...smutny
wiersz o bagażu doświadczeń z przeszłości,ciężkim
bagażu...