Żywa pamięć

Promień księżyca wtargnął do czaszki psa
polizał głębie czarnych oczu
odbił się od moich i wszedł w jej, gdzieś tam, ten sam
i wybiegł
rozprysł się na filiżance
zmieszał z rżeniem konia i dudnieniem wiatru
po drzewach, wyraźnej oznaki czyjegoś gniewu
więc wszedłem cicho do klatki
by nie paść ofiarą

deszcz zwinął w rulon starą gazetę
nieuprzątnięte brudy wsiąkły w ziemię
zamieniając się w sen ciszy przyszłych traw

czekamy na pościg co wyruszył z tamtych stron
w okamgnieniu zmarł świat
w okamgnieniu minęło tysiąc lat
ze śpiączki wstał starzec
idzie szukać krzyków dzieci i znajduje
idzie szukać wesel i znajduje
idzie szukać śmierci i znajduje
pogrzeby i bary i wojny i kłamstwa

w pustych korytarzach głosy młode
rozprowadzają krew po ścianach
depczą sny

nici pająków zrywa wiatr
nici pająków przędzie żal i krew
i dusze zjawiające się w ciemności w oczach
czyjeś zamiary wypisane znów na gładzi wody, gładzi lustra
tajemnicze plany rzek i gwiazd
fal i ..

dzielność i strach
pochwycone w sieć, w sieć określoną przez wolny, niezwykły
splot rąk, odbić, wspomnień, chorób
poszukiwań swej genealogii
żywej pamięci

.. gdy konając leżę w bramie
a czyjś oddech bawi się moimi włosami
gdy niebo zagląda, wycina oczy, wiatry posyłają wołania dorożkom
melodie mórz łączą się w śpiew cichy drzew
nagle świat ożywa, chwile ożywają
stare płomienie wytryskują z wież
i pasą się owce chwil szczęścia
na grzbietach energii marnowane
skupionej wiązanej w supły
klucze, krzyże, koła, kosmyki włosów
zmysły i znaczenia

autor

Belamonte

Dodano: 2010-01-20 19:59:11

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie