Żywioł ziemia
Kłania Ci się niebo czarnymi chmurami,
i krople ruczaju w Ciebie wsiąkają.
Mrok rozświetla tchnienie ziejące
piorunami,
- wody wzburzone przy skałach ostają.
Jesteś ręką która zabiera i daje,
- gdzie każdy żali się do nieba.
Olimpem Twoim są Himalaje,
- tam do twego wnętrza jest koleba.
Nieszczęsnych życiem się bawisz,
- przerażona myślą o samotności.
Złośliwym nadziei nie zostawisz,
- na swoich piaskach mamisz "mirażem"
miłości.
Piękna jesteś lecz nie pojęta,
- równać się z Tobą nie przystoi.
Bez skrupułów i zawzięta,
- ran poniesionych nic nie zagoi !
Komentarze (8)
Jesteś ręką która zabiera i daje - mądrze powiedziane.
Pozdrawiam
Piękny opis przyrody w ciekawy sposób wyraźony. Miło
było przecztać. Pozdrawiam.
Piękny, ciekawy, refleksyjny wiersz. Piękny opis.
pozdrawiam mile.
Dziękuje :)
Podoba mi się wiersz. Ciekawie to ująłeś. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)
Ludzkość ma dbać o Ziemię inaczej Ją otworzę i
wszystko w piekło zmienię
Dla Alvaro śle moje pozdrowienie super piszesz:)
Extra!!!
ciekawa i wymowna refleksja co urzeka
niebezpieczeństwa kryje pozdrawiam serdecznie:))