-Człowiek zgarbiony-
zostają wspomnienia .................
Siedzi na ławce
Człowiek zgarbiony
Który już życia
Swego ma koniec….
Siedzi i myśli……
Na ławce co siedział
Za młodu….
A obok ławki
Rośnie olbrzym drzewo
które także wspomina
Życie człowieka starego…..
Dotyka spracowaną dłonią
Ławkę na której siedzi
A którą zbudował ojciec jego……
Waldek G.
i to jest koniec....................
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.