Powracam
Pytasz, co widzę,
gdy wzrok mętnieje
i łza się toczy
bruzdami życia?
Pytasz, co czuję,
kiedy znów milczę,
a w oczach moich
jest cień promyka?
Pęka mi serce,
miliony razy,
chociaż na ustach,
uśmiech zakwita,
a przed oczyma
stają obrazy,
z ludźmi drogimi,
których już nie ma.
Nie pragnę.Muszę,
powracać ciągle
w miejsca, gdzie głazy
zakryły ciała,
a dusze błądzą
w mgle zapomnienia .
Muszę, bo myśl ma,
tu pozostała.
09.10.2008
Komentarze (5)
nasi bliscy, którzy odeszli zawsze będą w naszych
sercach, zawsze nasze myśli będą do nich
wracały...ładny i smutny wiersz
Trzeba o nich pamiętać,dzięki temu wciąż żyją wiersz
do ,którego sie wraca
Kochani, którzy odeszli wracają do nas we
wspomnieniach, ładny wiersz:)
wspomnienia i obraz ludzi co zapadł w pamięci jest
zawsze impulsem do powrotów Dobry nostalgią przejęty
wiersz Bardzo ładny w wypowiedzi budzi refleksje
Ja tez czesto odwiedzam miejce gdzie zostali pochowani
najdrozsi w zyciu mi ludzie,choc to smutne to wiem ,ze
oni nie chca bym sie smucila.......Piekny wiersz .