* (już jutro...)

już jutro
dźgnę się nożem
bo dzisiaj
za dużo wypiłam
i ręka mi się trzęsie


czytam Bukowskiego
tego zapitego poetę
i zazdroszczę mu
tych wszystkich chwil
w których go nie ma


pęka mi ściana
na moich oczach
leje się z niej krew


czy można umrzeć
pod swoją własną podłogą ?
bo tam schowałam się


demony królują


ja, my
– człowiek –
w skórze
nie wiem


włosy, mówią do mnie
trzymam
w garści
cebulki


bezimienne dinozaury


ziemia wyślizguje się
spod stóp
jak nerwy
spod równowagi
czucia
i jego braku


jestem myślą
na którą nie ma
człowieka

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2010-01-17 00:41:26

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie