Śpiew wilka

Jestem sokolnikiem bez sokoła.
Cisza i pustka dookoła.
Dziś, napotkałam na swej
drodze wilka wyjącego do księżyca.
Wysłuchałam jego śpiewu w ciszy i milczeniu.

Podeszłam do niego by szepnąć mu słowa:

Nie płacz wilku.
Nie przywołuj.
Ona już nie wróci.
Odeszła w zapomnieniu.
Nie myśl o niej więcej.
Odrzuć już wspomnienia.
Odejdź...
Powiedz do widzenia,
i żyj swoim życiem tak jak chciałeś.

A wilczyca kona mocno zraniona,
gdzieś pod drzewem,w cieniu,
w zapomnieniu...

Nie wie, że on żałuje,
że tęskni,przywołuje...

Ona tylko wie ,że nadszedł koniec jej.

26.05 2012r
Monika Kaniewska

autor

MonikaKaniewska

Napisany: 2012-05-26 Dodano: 2013-04-22 22:37:14

Ten wiersz przeczytano 942 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie