* (ta ławka wciąż tam stoi...)

ta ławka wciąż tam stoi
po pas w trawie, od dwóch lat,
od kiedy tu mieszkam
ta ławka tu stoi i nikt jej nie dotykał
nie zbliżał się do niej
nie przyglądał
tylko ja


poletko ziemi wokół niej zdziczało
łodygi soczyste jak szyje węży
wiją się w godowym tańcu
wiatru


owady bronią wstępu
obłażą te chude
nieużywane nogi i ręce


chwasty, gryzonie, ROBAKI
pasą się, tłoczą
sycą
fluorescencyjną zielenią lata
dźwięcznością i bezdźwięcznością zranionych
ona


wciąż tam
stoi
po pas w dżungli


która umie wykorzystać swoją płodność i władzę
oplata ją
od kiedy tu mieszkam
rosnącą co roku drapieżnością


nie wiem czy jeszcze oddycha
chyba nadal patrzy bladymi oczami w okna


chociaż nie wiem
nie wiem już gdzie ma oczy
miniaturowe jaszczury podeszły
tak blisko powiek
nie wiem, czy to już nie one

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2009-06-04 00:06:30

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie