„Złoty środek”

D.D.

„Złoty środek”

Za jakiś czas … bliżej jednak nieokreślony
Mocno, jak zwykle ze wszystkim spóźniony
Zaległych spraw i słów niedokończonych
Nie poczujesz nic nawet swych rąk zmęczonych
Ani tego bólu głowy natłokiem spraw goniony
Ciągle jednak pogubiony i zawsze roztargniony
Nie zauważysz, że na wiele już za późno jest spraw
A w życiu nie ma na co liczyć na jakikolwiek ubaw
Minęły bezpowrotnie szanse na flirty i romanse?
Miłych rozmów, uśmiechów, spojrzeń niuanse?
Już nic ciekawego wydarzyć się nie może?
Czyżby to był już koniec mój drogi Boże?
Już nic nie czeka na ciebie wzniosłego i pięknego?
Do miłości, przyjaźni, sympatii, choćby podobnego?
Choć nie szukasz samo czasem przyjść nie może?
Aby oszukać swój wiek już ci nic nie pomoże?
Czy tylko już ziółka, ciepłe kapcie i telewizja?
Taka na ciebie czeka może nieciekawa wizja?
Czy życie już chowa przed tobą swe barwy?
Gdy jeśli nie posłuchasz, czy z ciebie zadrwi?
Czy nie można tak oszukać na jakiś czas
I znów poczuć beztroski słodyczy choć raz?
Odrzucić stereotypy i narzucone sztywne ramy
I zakazy by odkryć na nowo kolorów gamy?
Tego życia, co gdzieś kiedyś żeś zmarnował,
Tak łatwo na niczym i lekkomyślnie żartował
Złe wybory, niewykorzystane szanse i talenty
Czy ten rozdział przed tobą jest już zamknięty?
Nic zrobić się już nie da wszystko przepadło?
Jakie tu można by wymyślić porzekadło?
Co … że nic jeszcze póki żyjesz nie stracone?
A twoje myśli pragnienia niczym niezmącone?
Umysł, doświadczenie i wartości twym atutem?
A nie, jakby się wydawało jedynie wieku zarzutem
Duch wciąż młody wszak nie starzeje się wcale
I o swych potrzebach sygnały wciąż ci daje
Co byś jednak nie zrobił i tak źle będzie!?
Sumienie i zdrowy rozsądek dopadnie cię wszędzie
Musisz ważyć zatem i złotego środka szukać
Aby życie troszeczkę dla siebie jednak oszukać
By nie popaść w przesadę i nadmierną świętość
Jak zresztą znakomita społeczeństwa większość
Nudni, wiecznie zdenerwowani i zabiegani
Już na samym starcie życia niestety przegrani
Wnioski to coś, jak zwykle niewygodnego
Homo sapiens jednak, jak się wydaje niegodnego.

10.05.09r Elizabeth

autor

Eliza Beth

Napisany: 2016-02-17 Dodano: 2016-02-17 09:08:53

Ten wiersz przeczytano 946 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie