101 marzeń

101 marzeń

Dziadek.
Znudzony siedzi sam w fotelu.
Siedzi i myśli.
O gołębiach śniących na gałęzi.
Marzących aby być jak jabłoń.
Zanurzyć nogi w ziemi.
Odpocząć od wiecznego latania.
Przystanąć na trochę.
Wypuścić korzenie i wydać owoce.
Tak drzewo.
Drzewo chciałoby pobiec.
Zmęczone staniem od stuleci.
Chcące się poruszyć.
Zwiedzić świat, zaznać smaku podróży.
Chociażby dojść do kamienia leżącego kawałek dalej.
Tak kamień nad rwącą rzeką.
Zmęczony wiecznym hałasem spływającego strumyka.
Chciałby ujrzeć kiedyś morze.
Usiąść na brzegu słonej wody.
Tak łzy słone.
Opadające w smutku na policzki.
Zmęczone atmosferą płaczu i zimnych uczuć.
Chciałyby zaznać trochę słodyczy.
Tak jak trzcina cukrowa.
Zmęczona wiecznym ciepłem dalekich krajów.
I której dokucza ostrze ścinających ich nożyc.
I boli, że osładzać będzie komuś życie w postaci cukru.
Tak Życie.
Zmęczone korzystaniem z jego bogactw.
I z wiecznej przyjaźni z nieodłącznym Czasem.
Z tego, że każdy chce brać to co może ofiarować.
I, że wszyscy go pragnę, chcą mieć go jak najwięcej.
A Życie chciałoby po prostu samemu i w spokoju usiąść w fotelu.
I przemyśleć o co w tym wszystkim tak naprawdę chodzi.
I tak jak mniemany staruszek, siedzieć i myśleć.
Myśleć tak, aż do zgaśnięcia światła.
I pożegnać się z Czasem.
Odejść.

..dla tych co wiedzą

autor

RiTu

Dodano: 2006-08-16 13:02:03

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie