2079

Słoneczko przyjemnie grzeje tuląc mnie błogości światłem, 2079!
Obłoki suną w błękicie łechcąc moje źrenice, 2079!
Liście szeleszczą mile, obcując z cieplutkim wiatrem, 2079!
Ptaki natchnione dniem śpiewem piekna dyktują granice, 2079!

Jest maj, zielony, pachnący,
Ja w nim beztrosko tonący,
Powietrze co w płuca wpływa
Ma woń co jest myślą chyba?
Może wspomnieniem z przed laty?...
Już wiem! To jest spokój dzieciństwa, 2079!
Spokój, którym wszyscy się karmią, 2079!
Spokój, beztroska, marzenie, 2079!
Spokój, w którym jest kraniec szczęścia... 2079!!!

Czy wtedy będę się w tym szczęściu pławił ciałem jeszcze, czy już duchem?

autor

FuRTKa

Napisany: 2007-01-15 Dodano: 2007-01-22 04:11:12

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie