30.08. 2014

Atmosfera rosła,
dzwoniło mi w uszach,
pulsowało w skroniach
po samo sklepienie.
Nagle poszum zniknął,
zamarło powietrze,
pojawił się biały
welon lotnej mgiełki.
Pierwsze błyskawice
wypełniły przestrzeń,
zagrzmiało donośnie
no i się zaczęło!
Porywiste tony
o niezwykłej mocy
kładły się, to znowu
wzlatywały w niebo,
łączyły się razem,
wilgociły oczy,
drgały,
falowały barwnymi wstążkami,
obrywały płatki,
przyklejały muszki do spoconych jabłek.

A potem spadła
rzęsista ulewa





grosików na szczęście.

autor

anna

Napisany: 2020-08-30 Dodano: 2020-08-30 09:15:35

Ten wiersz przeczytano 1847 razy

Oddanych głosów: 57

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie