Agonia

Tyle wieczorów spędzonych razem.
Tyle dni pełnych uśmiechu i radości.
Nie mogę wyobrazić sobie Twego odejścia.
A już na pewno nie podczas deszczu.

Gdy to się stało, nie wiedziałam co zrobić.
Widziałam Ciebie konającego.
Błagałam Boga o wybawienie z rąk śmierci.
Lecz przyszedł anioł i zabrał bezczelnie.
Nie zapomnę oczu pełnych przerażenia.
Mojego krzyku, który roznosił się z szybkością promienia.
Nie wymarzę z pamięci ostatniego oddechu.
Nie zepchnę z serca ciężkiego głazu.

I wtedy świat zadrwił.
Krople spadały na Twoje zimne ciało.
Próbowałam zakryć Cię sobą.
Niestety to nie wystarczyło.
Łzy mieszały się z deszczem.
Słowa mąciły myśli.
A ja w rozpaczy wznosiłam modlitwy do Boga.

Teraz siedzę przy Tobie.
Odgarniam z płyty suche liście.
W głowie słyszę Twój ciepły głos.
Na myśl przychodzą szczęśliwe chwile.
-Boże, ja go tak kocham...
Znów czuję na skórze krople anielich łez.

Dla wszystkich kochających i tęskniących zarazem.

autor

pannanoctis

Napisany: 2009-04-26 Dodano: 2009-04-26 00:31:24

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie