Alchemicy
Pamiętasz, zakochanym zawsze kwitną
sady.
Ogień wypełnia serca, dusze
i tak ryzykownie odsłaniają słabość,
że w morzu ufności
jest ławica wzruszeń.
Wiesz… Pokochać
- to ryzyko największe,
kiedy znikąd miary, czy żadnego wzoru,
sercem zakochani odmierzają przyszłość,
kąpiąc się w miłości,
jak w gejzerze, zdroju.
I tak, na skraj świata
szykują się - nie czując
ani zmęczenia, ani żadnej trwogi,
że zwykłe piaski, a nawet pustynię
potrafią obrócić
w najczystsze
złoto.
https://www.youtube.com/watch?v=J8t9d4TIVHQ
Komentarze (57)
dziękuję moim gościom i jednocześnie przepraszam, bo
wiersz przeszedł sporą modyfikację - ale sens pozostał
:)
masz rację Mariat - to słówko poszło do kasacji :)
Nie "podobno", a na pewno.
Bo miłość jest w stanie góry przenosić, wodę w morzu
wysuszyć - jeśli tylko wiara idzie w parze z czynem.
Bardzo fajne, sympatyczne.
Tak miło przeczytać....
:)
Serdecznie ciepło pozdrawiam!
to widać po zakochanych...wszystko się odmienia, nic
im nie przeszkadza...ładny wiersz:)
Bardzo mądre rozważanie - najważniejsze to Kochanie
Pozdrawiam Marcepani
skarb milosci...czego chciec wiecej
piekny wiersz
pozdrawiam:)
wzajemna miłość to największe bogactwo jakie człowiek
może osiągnąć:-)
pozdrawiam - miłego dnia:-)
Miłość wystarczy za wszystko :)
Bogactwo w uczuciach jest blisko siebie i pięknie
kwitnie...
Pogodnego dnia Marcepani:)
Miłość zawsze ubogaca i o tym mówi Twój ładny wiersz:)