' Ale to niemożliwe '
Dwulatek
Mamy już kilka zdjęć - razem
wspólne śniadania
zaśnięcia
pokazałam wszystkie pory roku
te za oknem
i wiejące w duszy
nauczyłam cie
że woda nie zawsze jest zima
że nie potrafimy latać
a mieszkamy zbyt wysoko
by bezpiecznie na chwilę
unieść się nad ziemią
jeszcze nie myślisz jak ja
a ja już przestałam po twojemu
choć czasem mam wrażenie
że bardzo się mylę
gdy wracając do domu
nagle odrywamy twarze
od wysokich krawężników
patrzymy w gwiazdy
i uśmiechamy się tak samo
Komentarze (17)
Wow/to jest to-Ta puenta podkresla cala tresc
wiersza/zdecydowanie lubie ciebie czytac/potrafisz
mysli wyrazic w taki nietypowy sposob..
bardzo ładnie pozdrawiam