Alkoholizm płynący(prosto z serca?)

Więzień nieskalany
poskładany z całość
kładzie pięść na stole

pełnych kieszeń wyraz
sznur perłowej wody
przelewa swobodnie
studząc gardło mieczem
dnem miedzianej puszki
zbiera krople rosy

chmiel mu dzwoni w uszach
jak ptaszęcy głosik
gdzieś warczą kieliszki
jakby psy bezgłowe

wszędzie białe myszki
on upaja chwilę

pijane sekundy
tańczą na suficie

już nadszedł czas
zapomniał o świcie
jutro wstanie nikim

stary alkoholik
z wódką na ramieniu
przy sercu butelka
zdarty uśmiech dziecka
pamięta, choć nie chce
szklane łzy żony
wtedy był ojcem i mężem
dziś tylko pozornie

topi ich krzywdę
pustą szklanką w obieg

autor

konik17ful

Dodano: 2012-06-25 05:36:44

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie