AMARTH - las przeznaczenia

Mojej przyjaciółce
Śnią się
Dziwne sny
Widzi w nich
Moje myśli
Białe piękne konie
Powietrzem unoszone
W białych włosów
Welonie
I mgłą zasnute
Powietrze
Magią przepełnione
Dni niedalekie
I widzi w nich ciebie
Ostatnio częściej
I mnie na dużym psie
Jako elfa
Sama dosiada rumaka
I błogo
Zwiewnością unoszona
Nad ziemią sunie
W twoje krainy
Które zdają się być
Końcem świata
W którym eteryczne powietrze
Zbliża pajęcze elfie skrzydła
I obdarzona elfią magią
Daje moce tajemne
Czarowne
I czuje błogostan
Nie do opisania
I księgę ma magiczną
To, co pomyśli
W jej kartkach się ziści
I widzi cię
W czarnym odzieniu
Dużymi oczyma bez ciała
Jak wspinasz się pod górę
W nieznany kierunek
Lecz w porozumieniu
Wzroku trwacie
Jakbyś mówił
Ty wiesz
A ona
Ja wiem
Wy się kochacie
Lecz to tylko sen
Wszystko przeminie „GIE”
Lecz magia
Będzie trwać
Ona po nas zostanie
Jak legendarny Avalon
Jak nić jedwabna
Utkana
W zaczarowanym dywanie
Poniesie nasze dusze
W wyśnione marzenia
Będziemy istnieć
Obok siebie
Otoczone
Niewyobrażalnym pięknem
W ramionach wyśnionego
Przeznaczenia
Wśród polnych kwiatów
I w domku z drewna
Na wyspie
O która wielka fala uderza
Za lustro uznamy szkarłatne jeziora
A wśród dmuchawców
Zamglonych
Nie potrzeba będzie
Nic więcej
Oprócz ciebie i mnie
AMARTHA I NANELMOTHA

""las przeznaczenia"'' { dedykuje przyjaciółce , MADZIU nie strać nigdy w sobie dziecka ono pozwala nam marzyć oderwać się od codziennych flustracji dorosłego życia}

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2006-09-20 Dodano: 2006-09-23 03:00:42

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie