aniauu(82)

Wiem, że to Anioł. Anioł jest objawem. Agnieszka Kuciak - Depresja

o czym był krzyk tej małej, kiedy tak leciała
zabierając po drodze skrzynki ogrodowej
ziemi, wiotkie anteny i strzępy cudzego
prania?

było upalne lato, słońce stało w ringu,
każdy z nas rósł i ciemniał, a z otwartych okien
płynął gwar tamtych mistrzostw świata – "boooniek, boooniek
strzelaj."

wiesz, wszystkim się zdawało, że głos spadł z wysoka,
zdusił światło, a potem zabrał nas w miejsce,
do którego nikt mądry wcześniej nie zagląda.
wcale.

"xxxx*, nie będzie meczu , pościągała wszystkie,"
jęczał jeden z sąsiadów, lecz pchał się do punktu,
skąd było lepiej widać krew i szkliste oczy.
resztki.

nie dotarłem daleko. zobaczyłem tylko
drobniutkie palce stopy i różową piętę,
pasek letniej sukienki, rozsypane grudki
ziemi.

dopadł nas dobrze znany podwórkowy zapach
rozbitych kolan, bójek, szram i przegryzionych
warg. z tyłu słyszeliśmy skowyt "aniauu, czemu
aniauu."

nad wszystkim powiewała przytrzaśnięta firanka

:)

autor

komnen

Dodano: 2009-06-16 12:33:47

Ten wiersz przeczytano 1238 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie