Anima Vilis
Nie powinienem
wtedy podnieść
tego szalika
spojrzeć w twoje oczy
Gdybym wiedział
że będziesz
anguis in herba
nadepnąłbym na twój ogon
Dziś stoję pośród burzy
cum ventis litigares
wierząc że jutro
zaświeci słońce
Wiem że wtedy
nie powinienem
mea culpa
dostałem plewy
Dziś już wiem
finita est comoedia
dobry los znalazł kluczyk
od moich kajdanek
Zacznę wszystko od nowa
jeszcze raz
z podniesioną głową
dum spiro spero
autor
Bedal
Dodano: 2014-10-11 11:28:24
Ten wiersz przeczytano 655 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Dobra refleksja o przeszłej miłości.Pozdrawiam:)
Pozdrawiam serdecznie :)
Ciekawie o nieudanym związku i nadziei na przyszłość.
Zgrabnie przeplecione
łacińskimi cytatami. Miłego dnia.