Anioł

Zabierz mnie
proszę
nie zostawiaj mnie samej
tak pusto tu

nie zabieraj mi deszczu
chcę by obmywał mi twarz
każdego poranka
słońca też potrzebuję
bez niego nie widzę drogi
krętej
zapomnianej
samotnej

potrzebuję towarzysza
by podróż nie była smutna
podam ci swoją dłoń
ciepła?
ogrzała się twoim uśmiechem

zgliszcza po spalonych uczuciach
nie martw się
podruję ci nowe
takie moje własne
proste
prawdziwe

w twoim sercu drzemie niepokój.
Boisz się.
Przyszłości? Nie.
Przeszłości.
Jest ponura i zła.
Dogania cię
Nic ci przy mnie nie grozi
Nie pozwolę cię skrzywdzić.
Uratuję cię byś dalej mógł mnie strzec

Jesteś prawdziwy mój
Usiądź obok.
O tak.

autor

wariatka

Napisany: 2002-12-16 Dodano: 2005-05-01 09:42:04

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie