Anioł wędrowiec

Z cyklu "Listy do A." z dedykacją dla przyjaciela :)

*
Pójdziemy w góry szlakiem nieznanym,
twoją i moją wyobraźnią pisanym,
może nawet weźmiesz mnie za rękę,
a ja zanucę rosyjską piosenkę,
księżyc oświetli drogę nam,
nie będę już sama i ty nie będziesz sam.

**
Czy na długo odleciałeś znów,
wracaj na ziemię mój Aniele,
kim ja bez ciebie jestem tu
ciągle potykam się i chwieję.

Stąpać po ziemi twardo chcę,
wiem, ze to trudna sztuka,
lecz z głową w chmurach bujam wciąż
jak długo mam cię szukać?

Diagnoza teraz prosta jest,
skąd ten mój zawrót głowy,
to twoja sprawka musi być,
bo jesteś...odlotowy!

***
Widzę jak co dnia o świcie
z aparatem w dłoni,
wyruszasz niestrudzenie
bezskrzydły aniele,
na bieszczadzkie szlaki.

Rejestrujesz na zdjęciach
ich wszystkie uroki,
połoniny, leśne zakątki,
rzeki i potoki.

Jesienne barwy
zatrzymujesz w kadrze,
resztę muszę poczuć
siłą wyobraźni.

Ten zapach wiatru
i szmer strumyka,
to nie takie trudne,
czuję to i słyszę
gdy oczy przymykam.

Minie jesień i zima
znowu nas zaskoczy,
czy biel śniegu
pokochają twoje oczy?

Jak wędrować będziesz
zasypaną dróżką?
Dałabym ci skrzydła...
gdybym była wróżką.

wrzesień 2010

autor

Renata Sz-Z

Napisany: 2010-09-22 Dodano: 2019-07-16 18:31:38

Ten wiersz przeczytano 2280 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie