ANIOŁEK
Najwierniejszy przyjaciel,
porcelanowy aniołek mały.
Jemu cichutko śpiewała,
na niego łzy kapały...
Mały porcelanowy aniołek,
tak bardzo mu zaufała.
Chowała się przed pijanym ojcem
i z całej siły go przytulała.
Mały porcelanowy aniołek,
tylko jemu wszystko mówiła.
Znał ją najbardziej,
choć serce z porcelany miał...
Tylko przy nim sobą była...
Mały, porcelanowy aniołek
był przy niej, kiedy umierała.
Stał i jak zawsze patrzył na nią się.
Tak bardzo ze sobą zabrać go chciała.
Mały, porcelanowy aniołek...
Odchodząc do serca go tuliła.
A on do grobu poszedł z nią...
Przecież częścią jego życia była...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.