Janowi Pawłowi Wielkiemu

Piękna sobota na świecie nastała
Cisza i spokój przyrody o świcie
Nic nie wskazywało ... Radość w nas wzrastała...
A TY Ojcze, odszedłeś, oddałeś MU życie...

Niedziela cudowna szatą słońca nas obdarzyła
Zieleń zaczęła tryskać kolorem swych liści
Jakby zupełnie zapomniała, nie wierzyła,
Ze niedobry sen o Twej śmierci się ziścił.

Świat chce uspokoić serc naszych drżenie
Wiatrem ciepłym osusza łez powoje,
Pozostanie po Tobie żywe wspomnienie,
Człowieka –Duszy, który u Boga stanie po naszej stronie...

Już powoli oczy słońce zamyka, granatu ciemność wędruje po niebie
Szarość nocy ogarnia i światła ulic gasną
Lecz jest jasno, od modlitw naszych do Boga za Ciebie,
A światła świec, niech rozświetlą Ci drogę mroku ciasną...

Modlitwa oczyszcza, przekażmy ją OJCU , nawet jeżeli to po raz pierwszy....

autor

Szept Ciszy

Napisany: 2005-04-05 Dodano: 2005-04-05 17:07:48

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie