APALIA

Szukałaś mnie, czy czytałam.
To moja stara odpowiedź:
http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/szelesci-398126
z własnego doświadczenia.
Jeśli rzeczywiście nie mają świadomości istnienia, są
szczęśliwi. Ale nikt nie sprawdzi, kto z nich jednak
ma tę świadomość i jakie piekło przeżywa. Pozdrawiam,
nie martw się Moliczko.

Dwie cierpiące strony. Moja pierwsza żona odchodziła,
że świata przez ponad dwa lata, choroba bardzo rzadka,
do dzisiaj niewyjaśniona, jedna strona ciała bezwolna,
druga w miarę zdrowa, umysł pracuje, ostatecznie
wylew, ja w tym czasie po operacji serca, żona pod
opieką córki. Żyć się nie chciało. Gdyby nie druga
miłość to już dawno by mnie nie było.
Smutny, bolesny wiersz wzięty z życia.
Pozdrawiam. Miłego dnia :))

dobry przekaz tak to dramat dla chorego i bliskich:-)
pozdrawiam

Ingerujący, życiowy wiersz pozdrawiam;)

To prawdziwy dramat zarówno chorego jak i oiekunów,
najczęściej rodziny. Kolejnym etapem najczęściej jest
paraliż.

Witaj mily,
trafiłaś - dodam i zależy kim jest osoba opiekujaca
się; fachowiec czy rodzina itd.
Ale video daje jeszcze obraz sytuacji o wiele szerszy.

Dziękuję i do później.
Pozdrawiam.

I nie wiadomo, kto bardziej cierpi, czy osoba
zawieszona, czy ta, która się opiekuje...
Poruszasz ważną tematykę, Moliczko.
Pozdrawiam.

Miedzy życiem a śmiercią... Trochę mnie przeraza a
wiersz,Pięknie to odpisałaś.
Pozdrawiam :*)
☀

rozumiem, że wiersz dotyczy neurotycznych stanów braku
odbioru impulsów zewnętrznych. poszukam czegoś o
apalii.
pozdrawiam Moli :)

Dramatyczna refleksja, która skłania czytelnika do
przemyślenia poruszanego tematu.
Pozdrawiam Bożenko
Marek

Lubie u Ciebie poczytac, moliczko.
Pozdrawiam:)

Byłam tu i tam.. nie tylko jeden raz..I też krzyczę..
Ja żyję..ale z radością.. lubię rozwierające się
pączki..warto..Pozdrawiam cieplutko..

Jak ja lubię Ciebie czytać, bardzo lubię, między
życiem a śmiercią, filozoficzne podejście.

Witaj moli:)

Trudno mi się odnieść do tematu nie mogąc otworzyć
strony.Ale z tego co kumam to jak Ania napisała trudno
coś sensownego powiedzieć:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Krzemanko - Aniu,
ja Ciebie rozumiem, ale mam nadzieję , że rozumiesz
dlaczego zamieściłam ten tekst dopiero po świętach...

Pozdrawiam do jutra.