Apokalipsa

Koniec jednak początkiem stać się może

My mając swe oczy zwrócone ku górze pojąć nie możemy

Wszystko znikło

Ciemna dróżka przed nami roztwiera swe ramiona

W którą z jej ramion się wybierzemy

Jedna jaśniej przemawia do nas druga zaś chłodną tajemnice swą skrywa

Wiatr niesie szelest łez spadających na ziemie

Ten szelest w głuchy krzyk się zamienia

Ból przepełnia serca jak cierń przeszywa nas do samego końca

Czy jeszcze nadzieja stać się może zbawieniem

Nadziejo krzyczymy lecz nikt usłyszeć nas nie może

Przyjdą po nas i znikniemy w noc bezwiedną
Nic po nas nie pozostanie

Z naszych ust nie wyrwie się już słów miłości blask

Radość schowana na dnie naszej duszy spocznie

To wszystko co było zabrane nam zostanie

Przepaść ukaże swoje wrota życia

Lecz niebiańskim dniem się nie okaże

autor

Gentle

Dodano: 2011-01-07 23:01:09

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie