Astronom z Fromborka
W Fromborku, nad Baudą, na Warmii,
gdy księżyc czerń blaskiem zapełnił,
nocami, przez lata, ofiarnie,
podglądał ruch komet Kopernik.
Sceptykom nieufnym na przekór
planety z niewoli uwolnił,
tchnął życie w zastygłe od wieków,
na nowo wykreślił kształt orbit.
Z gwiazdami co złocą się w dali,
kosmosem i niebem się zbratał,
fałszywe poglądy obalił,
że Ziemia to centrum wszechświata.
Z okazji pięćset pięćdziesiątej rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika.
Komentarze (25)
Halszko, starałem się jak mogłem, żeby nie wypadł zbyt
infantylnie, pewnie nie do końca mi się to udało.
Szukałem nawet jakiegoś wzoru u wieszczów, ale z
wielkich jedynie K. Ujejski poświęcił Kopernikowi parę
wersów, w połączonym wierszu z Kolumbem. Dzięki za
zajrzenie i pochwałę, ale chyba nieco na wyrost;)
Pozdrawiam.
Dzięki Jovisko, mimo wszystko dla mnie też jest
centrum wszechświata i w życiu bym się nie przeniósł
gdzie indziej. Słuszna uwaga. Dziękuję za zajrzenie.
Wiersz powiększyłem przed chwilą o jedną strofę.
Dzięki Jovisko, mimo wszystko dla mnie też jest
centrum wszechświata i w życiu bym się nie przeniósł
gdzie indziej. Słuszna uwaga. Dziękuję za zajrzenie.
Wiersz powiększyłem przed chwilą o jedną strofę.
Dla nas ludzi ziemia jest centrum wszechświata :))
Bardzo fajny i ciekawy wiersz :) Pozdrawiam Bogumile
:)
Witaj Bogumile
Napisałeś godny uwagi wiersz o naszym wielkim
astronomie.
Lekki w formie, łatwy do zapamiętania.
Może posłużyć do celów edukacyjnych.
Bardzo mi podoba.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)
Dobry, upamiętniający wiersz!
Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję Anno za wizytę i miły komentarz. Pozdrawiam.
wartościowe przypomnienie o wielkim astronomie.
Dziękuję pięknie Bogusiu, cieszę się, że zajrzałaś do
mnie. Pozdrawiam.
Bardzo ładne to wierszowe przypomnienie o urodzinach
Tego co z kosmosem się bratał.
Pozdrawiam serdecznie :)