"Atlas, który nazwał mnie mapą"

Zaintrygował...pozdrawiam;)

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za odwiedziny z
komentarzem. :)

Ciekawie.

Lubię czytać Twoje zakręcone* wiersze.
Nie zawsze wszystko rozumiem, ale co się nagłowię to
moje ;)
Pozdrawiam :)

Dziękuję Sławomir.
Poświątecznie, życze ci tego samego.
Pozdrawiam serdecznie

Życzę Tobie Piorónku zdrowych, refleksyjnych Świąt
Wielkanocnych, wypełnionych wzajemną, rodzinną
miłością. :)

Sławomir. Sad.
Coś w tym narzeczu.
To jest dość obszerny temat, i ciekawy.
Jeśli ów kamień filozoficzny isnieje, i można go
powiązać z tablicą szmaragdową, ktorej datowanie
przypada na 38000 tyś lat p.n.e - to czemu nie.
Najviekawsze jednak jest to, że jak to się czyta!?
Z resztą w internecie można znależć i ocenić samemu.
Na początku troszeczkę sceptycznie, odniosłem się do
treści.
Ale śledzę treść, w wolnym czasie.
Taka ciekawostka.
Pozdrawiam serdecznie

BordoBlues - no tak jakoś wyszło, mi z tą cytryną -
:)
Podobnie jak ty, miałem to skojarzenie - mowa o
filmie ( wiesz jakim) - :)
Niemniej jednak te cytryny porównałem do kubeczków
oczodołowych, a soki to już wiadomo.
Pozdrawiam serdecznie.

Ankhnike
Maciej. J
Sotek
Amor1988
Dziękuję Wam serdecznie
Pozdrawiam Was

DziadekNorbert - dziękuję
Miłość, to temat który często gości w wierszach tego
portalu.
Niezbadane ścieżki też miewają swój urok.
Pozdrawiam.

mamusia45 - dziękuję
Śle pozdrowienia

Roxana - dziękuję za wgląd i obfity komentarz
Pozdrawiam

Czyżbyś próbował w tym wierszu zgłębić tajemnicę
kamienia filozoficznego? :)
Pozdrawiam serdecznie.

Interesujący wiersz o pomysłowym tytule :)

Rozbudzająca wyobraźnię melancholia. Przekaz na
pograniczu filozofii skłania czytelnika do
zastanowienia się nad poruszonym tematem miłości.
Pozdrawiam.
Marek