Autor życia

Tyś panie nas stworzył dłońmi swymi tak czule
Do kresu żeś darzył piękna dałeś tyle
Dałeś nam i rozum rozumniejszy od stworzeń
Które jak rzekłeś mają nam wiernie służyć

Niezmiennym świat góry i wody
Nieobliczalnym wiatr i taki sam ogień
Wszelkie żywioły są takie jak chciałeś
Czy tworząc nas wszystko przewidziałeś

Na obraz twój twórczość w nas tkwi
Zmieniamy świat nie tak jak ty
Dla samych siebie twe dzieło niszczymy
O wartościach twych zapominamy

Miłość miała być miłością człowieka drugiego
Zmieniliśmy ją na uwielbienie siebie samego
Czym są wiersze symfonie obrazy
Pięknem duszy którą pan nas obdarzył

Pośród mas ludzkich tłumów powstałych od Adama i Ewy
Jesteśmy samotni inaczej się śmiejemy
Bliskość często staje się powielaniem majątku ziemskiego
A uczucia więdną szarzeją i giną w naszym ego

Patrzę wiec co dzień na przyrodę by myśli wyciszyć
Podziwiam motyle co tańczą bo umieją się cieszyć
I ptactwo co dzień wita śpiewem poranek
A ja brnę przez życie i w głowie mam zamęt

Ważnym jest ten co władzę i pieniądz posiada
Ze mną bezradność i bieda gada
Przy wspólnym stole miłości brak
Chyba nie taki miał być rozumny świat

Wiersz z szuflady jeden z nielicznych który ocalał

autor

mewa37

Dodano: 2009-07-21 15:21:37

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie