Ave Femina
Żonom, córkom, siostrom, matkom.
Wy, madonny malowane
patriarchalnym make-up'em,
nierzadko za własne zdanie
z pasją głaskane kułakiem,
z dodatkiem do niemiłości,
pod zgasłych oczu okapem.
Wy, muzy na pohańbienie
skazane w kohabitacji,
ze wzrokiem, co piekieł cienie
tak trudno wam w nim zataić,
w matni sypialni zaszczute,
śniące na jawie koszmary.
Wy, królowe z praw odarte
stanowienia o swym łonie,
za westalizm, za oddanie
macie — klitoridektomię,
namazanie wiecznym piętnem,
za grzech, Ewę i Pandorę.
Wy, czarodziejki na stos sati
jak suche szczapy ciśnięte,
przed wami w hołdzie cny Narcyz
na złotej tacy ze wstrętem
złożył głowę Olimpe de Gouges,
i obmył skrwawione ręce.
Wy, boginie-niewolnice,
łez padołu dobre duchy,
nie rzucajcie srebrnych skrzydeł,
by żyć godnie mogły córki,
choć to nie jest równa walka
coraz więcej Orfeuszy.
Czarek Płatak
Komentarze (20)
Bardzo ładny wiersz, jeśli chodzi o formę.
Jeśli chodzi o treść, to wydaje mi się (podobnie jak
Florkowi) że piszesz o problemach sprzed 20, a może
nawet 50 lat.
Zefir
Dzięki. Pozdrawiam.
zmegi
Fajnie byłoby w ogóle nie musieć mieć takich.
Odpozdrawiam
Florian Konrad
Z tego samego. Za mało awangardowo? Za dużo rymów?
Prawa kobiet są mało istotną kwestią? Czy, że teraz
się rzekomo tak nie pisze? Znam, znam. Nie zwykłem
płynąć z prądem.
Z pozdrowieniem kolego połeto
łapy opadają... z któregoś wieku się urwał, o
wieszczu?
Czarku ciekawa refleksja;)pozdrawiam cieplutko;)
Ciekawe pozdrawiam