azyl

Myślę, że przegadałe(a)ś ten wiersz :)
Dedykacja świadczy o tym, że autor(ka) opisuje swoje
własne przeżycia i dla niej/niego powtórzenia są
ważne, ale dla odbiorcy, kilkakrotne czytanie czegoś,
co mogłoby być refrenem, jest stratą czasu. Czytelnik
goni za akcją. Bo zaczyna się przecież obiecująco i
zdycha na kolejnym powtórzeniu.

Korzystając ze słów, których użyłeś(aś), spróbowałam
oddać emocje, w formie, która nie znudzi czytelnika.
Zachowałam rymowanie, które choć proste, przy takim
zapisie nie będzie bardzo drażniło. Mam nadzieję, że
czytelnik, po ostatnim słowie, nie jęknie: „matko,
czemu ona tak smęci?”


w chłodnym cieniu
dumnych sosen
scenariusze przyszłych wiosen
układamy przytuleni

tu w tym miejscu
tak zwyczajnym
karty życia układamy
rozkochani rozmarzeni

tu nasz azyl

Pozdrawiam :)