U Babci

Dworek babciny z bali drewnianych,
z podciętymi na ukos strzechami.
Zasłaniały dwa dęby omszałe -
i rabaty przy ganku z malwami.

A obok sadu, w płytkim bajorze,
w którego toni psy się taplały.
Żuraw ciekawie w studnię zaglądał ,
zauroczony głębiną cały.

W dworku pamiętam fortepian biały,
mnóstwo obrazów,kredens rzeźbiony.
W rogu dębowy zegar stojący -
zawsze błyszczący i odkurzony.

Na kominku zaś herb wisiał stary,
pełen dostojności i wyrazu.
Nad nim plafon z postacią Chrystusa,
schodzącego w świetle dnia z witrażu.

Najbardziej jednak Święta kojarzę -
na stole piękne, srebrne lichtarze.
Kulig,pasterkę,kolęd śpiewanie,
i herbatę z lipy w samowarze.

Pożoga wojny dworek zabrała,
ostał się komin wbity w ścianę.
Przepadły groby przodków na górce -
ruskimi czołgami rozjechane.

A jednak tam gwiazda Betlejemska,
tak samo w noc Wigilijną świeci.
Przy każdym łamaniu się opłatkiem,
jakaś cząstka mnie do Babci leci...

autor

Stumpy

Napisany: 2016-12-14 Dodano: 2016-12-14 18:01:38

Ten wiersz przeczytano 1368 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie