Babka i dziadek

Gonił raz dziadek babkę po dworze,
Gonił ją z kijem, gonił ją z nożem.
Lecz babka zaraz widły złapała
Dziadkowi nimi brzuch podrapała.

Bóg spogląda z nieba: Co tam się dzieje?
Dziadek ucieka, babka się śmieje,
Więc Bóg powiedział: Tak być nie może!
Zwalił pół dachu na ich oborze.

Oj dziadku dziadku, co my zrobimy?
Bóg nas pokarał za twoje winy!
Oj babka babko, moja kochana!
Przestań już gadać - winnaś jest sama!

Bóg wkrótce spogląda i nie wierzy oczom!
Dziadek z babką w sadzie się szamoczą.
A aniołowie zerkają na Boga:
Jego twarz sroga- ogarnia ich trwoga.

Bóg duma, myśli - wtem anioł zaśpiewa:
-Panie, w ogrodzie połam ich drzewa
Bóg to uznał za pomysł wspaniały
W jednej chwili wszystkie drzewa się złamały

Babka zdumiona widły puściła:
-Co tam się dzieje Jezus Maryja!
Dziadek spojrzał na prawo, na lewo,
Tu leży jabłoń tam inne drzewo

Kłócą się znowu: czyja to wina?
Babka wciąż krzyczy, dziadek wyklina,
Bóg własnym oczom uwierzyć nie może
-Zniszczę ich dom! Na pewno pomoże!

A jeśli dalej będą się kłócić
To chyba nic już ich nie nawróci
Jak nie pomoże- myśl to jest dobra:
Natychmiast się do dymisji podam!

W tym czasie na dole babka dziadka goni,
Dziadek ucieka, łopatą się broni,
A wtedy nagle zatrzęsła się ziemia
I ich chałupa w gruzy się zmienia!

Dziadek uczynił znak Krzyża Świętego
I począł się modlić do Najwyższego,
A babka na to: ja wiem, to jego wina
Zabierz ode mnie tego................kretyna:)!

Dziadek zezłościł się na te słowa,
Palnął ją w głowę i kłótnia gotowa.
Bóg wnet to ujrzał- pakuje walizki:
- Koniec mych rządów jest naprawdę bliski!

Aniołowie smutni na te słowa,
Bo Bóg to bardzo miła osoba!
Więc myślą wszyscy jak pomóc Panu
Żeby mógł rządzić według własnych planów

Zawsze gdy w niebie są jakieś kłopoty
Najmłodszych wysyła się do roboty.
Mówią do anioła "świeżego", młodego:
- zażegnaj tę kłótnię! Na ziemię kolego!

Cóż więc miał robić? Zleciał na ziemię,
Gdzie babka na dziadka krzyczała szalenie.
Nie mają domu, sadu, obory,
A wrzeszczą na siebie niczym dwa upiory.

Myśli więc anioł: - co ja zrobić mogę?
Wtem biegnie babka - podłożył jej nogę.
Dziadek zatrzymał się cały zdrętwiały:
- Matko kochana... Anioł z boskiej chwały!

Szatę miał długą, aż do samej ziemi,
Zamiatał w powietrzu skrzydłami swoimi,
Blondynek, przystojny, śliczny i radosny,
Babka wniebowzięta, a dziadek zazdrosny!

-Tak jestem aniołem zesłanym przez Boga,
Gdy widzi wasze czyny ogarnia go trwoga,
Chciał was nawrócić przez zniszczenie mienia,
Ale to postawy waszej wciąż nie zmienia

Więc jeśli nie chcecie w piekle się smażyć,
Radzę miłością zacząć się darzyć,
Tak jak przystało na żonę i męża -
W przeciwnym razie - kara będzie większa!

Babka więc myśli:- do śmierci nie daleko,
Jakoś wytrzymam z tym chorym kaleką.
Dziadkowi przyszło to samo do głowy:
- w piekle przeżyć wieczność?? O tym nie ma mowy!

Aniołowie obserwują wszystko z nieba:
-szybko na peron po Boga lecieć trzeba!
Bóg już spakowany na pociąg czeka
Porażką podłamany z nieba chce uciekać.

Pociąg już przyjechał, Bóg zamierza wsiadać,
Nagle anioł się pojawia i zaczyna gadać:
- Panie, Boże, nie odjeżdżaj! W porządku jest wszystko!
Starzy się nawrócili- w niebie wielkie disco!

- Wielkie disco? - Bóg rzecze- Dobrześ mnie zawołał!
Pan się zaraz rozpakował - przywdział strój O-zone'a
I z aniołem wnet wracają, weselą się wielce,
A na ziemi babka z dziadkiem łapią się za ręce.

Przeprosili się nawzajem mili staruszkowie,
Weselą się w niebie wszyscy aniołowie.
Bóg odetchnął z ulgą - odchodzić nie musi,
A anioła prawie ze szczęścia udusił!

autor

andrzejek88

Napisany: 2005-07-03 Dodano: 2007-03-25 21:20:40

Ten wiersz przeczytano 1421 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie